عبارت زیبایی است از امام سجاد(ع) که فرمودند:«خود را وقف ما(اهل بیت)کنید».

     در فاصله‌ی میان نهم ربیع الاول، آغاز امامت و شروع غیبت کبری، حضرت تنها از طریق نواب خاص با مردم و شیعیان در تماس و ارتباط بودند و پس از آن، فصل غیبت چنان دامن گسترد که علی‌رغم گذر  1174سال همچنان در حسرت دیدارش روزگار را در سختی و عسرت می‌گذرانیم  و آه سرد از نهاد بر‌می‌کشیم.

     راز طولانی شدن این غیبت و دوری را تنها خدا می‌داند و زمان به سرآمدنش را، اما، برخی عبارات صادره از سوی آن امام عزیز برای مردانی خاص چون شیخ مفید(ره)حکایت از آن می‌کند که به قول حافظ« تو خود حجاب خودی»چنان که فرموده اند:«از ما دور نساخته است آنان را مگر به عهدی که با ما دارند وفا نمی‌کنند» و یا «مگر کردارهای آنان که به ما می‌رسد و برای ما ناخوشایند است و دور از انتظار است».

    مگر جز این است که جمله دارایی و نعمات آشکار و نهان، به اذن الله، در ملکیت حضرت صاحب‌الزمان(ع) است؟ و همه‌ی خلایق روزی خوار او و او نیز شاهد بر آشکار و نهان ما؟

    چه سهمی از همه‌ی آنچه را از سوی او دریافت می‌کنیم برای او، در مسیر او و به نام او هزینه می‌کنیم؟ چه سهمی از این اوقات، اموال و دارایی و توانایی فراوانمان را؟ با این شیوه چگونه می‌توان در صف ابرار در‌آمد، در خیل شیعیانش ، در جمع منتظرانش و بالاخره زمینه سازان ظهور مقدسش؟

به امید آنکه امسال سالروز به امامت رسیدنش با ظهور موفور السرورش قرین گردد.

منبع: مجله موعود-سال دوازدهم-شماره85

بی عمر، زنده ایم ما
آقا سلام...
تو خود حجاب خودی
حسین(ع) محور ایام الله
...برای تو همیشه دردسرم